Internet Detox

Het idee van deze opdracht is dat we voor 24 uur offline gaan. Ik heb hem iets uitgebreider geprobeerd te doen, door zo min mogelijk elektronica te gebruiken én 24 uur geen telefoon, consoles, tv, computer of iets in die richting te gebruiken. Het gebruik van de muziekspeler was wel toegestaan, al heb ik er voor gekozen deze ook maar lekker in mijn nachtkastje te laten liggen.

Tijdens de detox heb ik een logboek bijgehouden waarin ik mijn gedachten van dat uur heb vastgelegd en een turflijstje gemaakt waarin ik laat zien hoe vaak ik aan een bepaald apparaat gedacht heb in het betreffende uur.

Hier onder volgt eerst het turflijstje, vervolgens het logboek.

3 september 2015

Klokslag 12 en alle apparaten gaan uit. Mijn telefoon waarop ik net een aantal berichten de wereld in gestuurd heb (tweets en facebook posts), de tv waarop ik nog een programma aan het kijken was en mijn laptop die ik op het moment toch al niet gebruikte. Doordat ik voornamelijk bezig was met de tijd in de gaten te houden besefte ik me toen pas dat ik best nodig naar de wc moest. Eenmaal daar werd ik al overrompeld door een gevoel van onafgemaakte zaken. Hoe zou het programma eindigen? Zou ik nog tweets, reacties of likes hebben op mijn berichten? Van wie dan? Het doet er ook niet toe. Ik ga maar gewoon slapen. Hoe laat wil ik morgen opstaan? Wacht, volgens mij is de juiste vraag: Hoe zorg ik er voor dat ik niet een gat in de dag slaap zonder wekker? Hoe laat is het nú eigenlijk? Mijn telefoon mag ik niet gebruiken, een horloge heb ik niet en eeh… Waarom hebben we eigenlijk voornamelijk digitale klokken in huis hangen? Twaalf uur is nog maar net verstreken en ik weet nu al niet meer waar ik moet beginnen. Ik ben benieuwd hoe het morgen gaat. Maar ik ben ook een beetje bang voor de conclusie die ik misschien moet gaan trekken. Te veel nadenken over deze dingen helpt niet. Laat ik maar gaan slapen. We zien het morgen wel weer. Nog even de datum erboven zetten. Hoeveelste is het vandaag ook al weer?

Gelukkig! Nog redelijk op tijd wakker. Maar nu moet ik helemaal naar beneden lopen om te kijken hoe laat het is. Ik kijk straks wel even. Eerst maar even douchen. Muziek! Eeh, hebben we ergens nog een radio liggen? Of in ieder geval een alternatief voor mijn iPod / telefoon? Nee? Dan maar geen muziek. Ga ik zelf wel zingen! Klaar met douchen, haartjes in de krul. Negen uur pas?! Nog een lange dag voor de boeg.

Een uur voorbij en nog steeds heb ik de neiging om dingen uit te stellen. De afwas staat er nog, ik heb nog niet ontbeten en het opruimen moet ook nog gebeuren. Wel heb ik in het afgelopen uur: 6 keer de trap op en af gelopen, 2 keer keyboard gespeeld, 4 keer lopen ijsberen in de keuken en delen uit twee verschillende boeken gelezen. Dit kan twee dingen betekenen: Ik heb ontwenningsverschijnselen of ik weet gewoon niet even niet meer wat ik met mijn tijd moet doen. Misschien moet ik gewoon eens beginnen met de afwas en kijken waar het schip strandt.

Afwas onderhand gedaan, nog even wat opgeruimd en nog steeds wissel ik van mijn keyboard naar mijn boek. Maar, ik denk gelukkig niet steeds aan mijn mobiel. Nu eens kijken of ik me even iets langer op één ding kan focussen (concentratie is al niet mijn sterkste punt, dus ben benieuwd.

Als rasechte gamer wordt het nu toch echt wel een beetje lastig. Ik zie overal computers, games, handhelds of elektronica liggen. Het ergste is dat ik me nu dus gewoon in moet gaan houden om niet een van deze dingen te pakken en te gaan spelen. Wel kan ik nu redelijk de conclusie trekken dat je op zo’n dag het beste het huis uit kan gaan. Zo kom je ook niet in de verleiding. Gelukkig had ik gisteren al dingen afgesproken. Nog een uurtje en dan komt er visite. Gaan we “oldschool” bordspelletjes spelen. Je moet wat, hè?

Toen ik weer eens (voor de 4e keer) besloot keyboard te spelen, zag ik in de hoek mijn pokemonkaarten liggen. Ik dacht: hè, dat heb ik een tijd niet meer gedaan! Vervolgens ben ik een potje tegen mijzelf gaan spelen. Tijdens het potje heb ik geen enkele keer aan mijn telefoon of andere elektronica gedacht.

De deurbel gaat, daar is hij dan. Helemaal bezig met mijn eigen verhaal ben ik gewoon totaal vergeten dat hij vandaag jarig is (dat gebeurt als facebook je geen melding heeft). Het is eigenlijk best wel erg dat ik zo leun op mijn apparatuur dat ik, wanneer ik het niet heb, gewoon van alles vergeet. Op mijn weg naar boven om spellen te pakken zie ik dat het een enorme bende is. De trap is gezogen, hier en daar slingeren onderbroeken. Bij het zien van het laatste bedenk ik me ineens dat de was ook nog gedaan moet worden. Ik gooi snel de boel in de wasmachine en zoek een spel uit om te spelen. Twee spellen vielen eigenlijk op, omdat deze met behulp van een dvd gespeeld moeten worden. Geen tv vandaag, dus vallen deze al af. Gek eigenlijk, dat bordspellen hier ook al afhankelijk van zijn…

Doordat ik bezig ben met spelletjes spelen heb ik mijn telefoon ook totaal niet nodig. Wel is het erg grappig te zien hoe vaak de andere zijn telefoon pakt. Ja, hij is jarig, dat is dan wel weer een goede reden.

Het moment dat ik van iemand een computerprobleem hoor wil ik het graag oplossen of een oplossing zoeken. Nadeel is dat ik dat nu niet kan en ik moeite heb met dingen loslaten. Ook moet ik morgen werken, maar ik heb geen manier om op te zoeken hoe laat of om mijn wekker (op dit moment) te zetten. Dat is best frustrerend. Ik merk wel dat ik wat vermoeider begin te worden. Alsof ik in een soort ruststand ben beland.

Moe, moe en gaar. Ik weet niet of het door de telefoonloze dag komt. Het zien van mensen om me heen die de telefoon gebruiken is nogal, confronterend. Ik heb zelf de behoefte niet, maar denk wel: ben ik ook zo? Zo vaak? Zo afwezig?

Uit pure verveling ben ik maar verder gegaan met de was, waarbij ik blijkbaar wel al even achterliep. Wel ben ik er achter gekomen dat ik de computer / telefoon gebruik om even mijn mind te resetten. Doordat ik er mijn herinneringen in opschrijf of het even afleidt van de rest van de wereld kom ik even tot rust. Dat ik nu zo moe bent komt voornamelijk door het feit dat ik me vandaag op alles heb moeten concentreren. Het doen van de was hielp overigens ook wel om even tot rust te komen.

Nu het gedeelte waar ik het meest tegenop zie. De avond. Dit is wanneer meeste mensen gaan chatten op whatsapp, tv gaan kijken of achter de computer kruipen. Zo ook hier in huis. Ik weet dat er een nieuw seizoen Expeditie Robinson begint vanavond en er hier iemand in huis is die dan niet bij de tv weg te krijgen is. Wat betekent dat ik mijzelf maar terug moet gaan trekken in een andere kamer. Klein dingetje waar ik ook niet bij stil heb gestaan, is dat onze lampen alleen via de smartphone aangezet kunnen worden. Gelukkig was ik niet alleen thuis, anders had ik creatief moeten gaan zijn met kaarsen en waxinelichtjes.

Sudoku’s zijn best wel goed tijdverdrijf. Ik zag een krant liggen met daar een sudoku in. Voor ik het wist was er een uur voorbij. Daarnaast is het ook nog een goede braintraining.

Veel meer kranten opgezocht om sudoku’s te spelen. De ene verslaving wordt vervangen door de andere heb ik het idee. Daarbij ben je zo geconcentreerd bezig dat de telefoon totaal vergeten wordt.

De sudoku’s komen nu wel een beetje mijn neus uit. Wat betekent dat ik moet gaan zoeken naar de volgende bezigheid. Ik begin me nu zo langzamerhand wel een beetje een bezigheidstherapeut te voelen. Maar dat heeft ook zo zijn charme’s. Als ik naar het turflijstje kijk zie ik wel een bepaald patroon. Zo was het in de ochtend nog wat onwennig, maar ben ik er nu wel aan gewend. Ik verwacht dat ik in het laatste uur wel weer veel aan mijn telefoon moet denken of in ieder geval af ga tellen tot ik het weer mag. We zullen zien.

Het laatste uur is aangebroken! Het is gebleken dat mijn laatste verwachting niet juist was. Door het doen van de sudoku’s ben ik in een staat van opperste concentratie gekomen. Het boek waar ik me vanmiddag niet op kon concentreren, ga ik nu als een trein doorheen. Zo nu en dan kijk ik nog wel even op de klok, ik zit alleen niet helemaal klaar voor de grote ontknoping. Zal je net zien dat ik de tijd uit het oog verlies en straks een stuk later weer online ga. Het is dan wel een leuk scenario om te verwerken in mijn conclusie.

4 september 2015

Daar gaat hij dan. Ik ga mijn telefoon weer opstarten. Eens zien hoe veel ik gemist heb. De rode cijfertjes bij mijn “social” map telt “57”. Dit valt me nog reuze mee eigenlijk!

Ik had er veel meer verwacht, maar mensen wisten dat ik offline was. Zo meteen maar naar bed, morgen ga ik hier nog even op terug kijken.